Keep on moving

Na een geweldige tijd in Ubud samen met Rebecca wilde we leren duiken. We reisden door naar Tulamben, de plaats waar de gekozen duikschool was. Bij aankomst kregen we netjes een kamer en na wat gerelaxed te hebben kregen we uitleg over het halen van ons duikbrevet. Dezelfde dag kregen we een leerboek en keken we een video, hierover moesten we de laatste dag een examen maken.
De duik ervaring was heel bijzonder, in het begin voelde het heel onnatuurlijk en was het moeilijk om niet in paniek te raken. We leerde een aantal belangrijke handelingen zoals wat te doen als de 'regulator' (adem-mondstuk) uit je mond is, een noodoplossing als je zonder lucht raakt etc. Na het leren en oefenen totdat het goed was werd het tijd voor 'fun dive' het was heel erg bijzonder om voor een lange tijd onder water te zijn. We doken bij het US liberty wrack. Een gezonken schip waar je doorheen kon duiken. Met Rebecca's go pro camera maakte we onderwater foto's en video's. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat. Na 3 dagen in Tulamben waren we geslaagd voor ons duikbrevet! Nu hebben we de mogelijkheid om overal te duiken tot 18 meter.
Na Tulamben was het tijd om door te reizen naar Gili Air, daar brachten we 3 nachten door en de dagen bestonden uit relaxen, relaxen, local food en eeeh relaxen ;) na een fijne tijd in Gili air reisden we door naar Lombok, helaas ook de plaats waar we afscheid namen van elkaar. Ik zou met Eaz en een groep mensen uit Jakarta en omstreken de Rinjani vulkaan trekking doen en Rebecca ging naar Lombok om te relaxen.
Na afscheid te hebben genomen van elkaar was het tijd om mezelf voor te bereiden voor de trekking. De trekking bestond uit 4 dagen en 3 nachten in de natuur. De dagen bestonden uit wandelen, bergopwaarts en bergafwaarts lopen en klimmen. Voordat de trekking trip begon dacht ik dat ik er veel moeite mee zou hebben omdat veel mensen horror verhalen vertelden zoals dat het heel erg moeilijk zou zijn, dat je top fit moet zijn anders is het veel te zwaar blablabla.. Dus met enige twijfel was het dan tijd 'to face my fear'. De eerste dag ging me goed af. We liepen van het begin punt naar de eerste kampeer plaats, de wandeltocht van die dag duurde ongeveer 8 uur. Het was een heel voldaan gevoel om het eindpunt van de dag bereikt te hebben. Na het eten was het tijd om te gaan slapen, die nacht zouden we om 2AM aanlopen naar de top van de berg. De wandeltocht zou ongeveer 6-7 uur duren. De tocht naar de top was erg zwaar, ook mede omdat het nacht was. Prachtig om te zien vanaf het startpunt was dat je allemaal lichtjes bergopwaarts kon zien. Iedereen had een zaklamp of hoofdlamp wat voor dat mooie uitzicht zorgde.
Het was een grote uitdaging om de top te bereiken maar gek genoeg was mijn mind set zo positief dat ik mezelf constant bleef motiveren! Eenmaal aangekomen op de top was het uitzicht zo geweldig mooi dat ik de hele klim tocht alweer vergeten was. De top van de berg gaf uitzicht op de vulkaan gelegen bij het meer, in totaal was het 3726 meter hoog. Het gaf zo'n kick om mijn doel bereikt te hebben! Het gevoel was onbeschrijfelijk! Na genoten te hebben van het uitzicht was het tijd om terug te gaan naar de kampeer plaats. Daar hadden we tijd om te rusten en te eten, hierna was het tijd om door te gaan naar de volgende bestemming: het meer bij de vulkaan. Dit was ongeveer 3-4 uur lopen. De route was in het begin een beetje lastig maar na een tijdje liepen we door een mooie groene omgeving met een schitterend uitzicht op alle andere berg hellingen. Aangekomen bij het meer was heel gaaf, je kon de vulkaan van dichtbij zien. Wat we die ochtend op de top van de berg zagen, daar waren we nu! Na een erg koude nacht gingen we de volgende ochtend voor het ontbijt naar de 'hot spring' een natuurlijke warm waterbron waar iedereen was om zich te wassen en te relaxen, even relaxen en opwarmen na een koude nacht. Na het ontbijt gingen we verder. Het werd een zware dag en in totaal liepen we ongeveer 10 - 11 uur. De hele trekking tour kon ik goed volhouden, alleen de derde wandel dag na zonsondergang werd het toch wel zwaar. Er leek geen einde aan te komen en de weg die we liepen was bergafwaarts met boomstronken die we moesten gebruiken om niet te vallen, om te klimmen en onszelf tegen te houden.
Eindelijk aangekomen op de kampeer plaats was ik erg blij en zo uitgeput dat ik eerst een aantal uur heb geslapen. 2 uur nadat ik de kampeer plaats had bereikt was de hele groep aangekomen. Samen aten we het avondeten en dronken we een Bintang biertje. Proost op de laatste dag, we waren bijna bij het eindpunt! Na de nacht was het na het ontbijt tijd om in te pakken. Na een paar groepsfoto's bij het eindpunt liepen we verder naar het 'echte eindpunt' waar we werden opgehaald met een kleine truck, allemaal zaten we achterin de laadbak. Echt een grappige ervaring. Na een stukje rijden stopte we bij een waterval, we zaten in het water en stonden onder het neervallende water. Dit was het einde van Rinjani!
Ik vond de trip een mooie ervaring en ik had niet verwacht dat ik er zoveel plezier aan zou beleven. Het was zwaar maar ik heb meer kracht dan ik had verwacht. Na 4 dagen rambo uitgehangen te hebben was het tijd om te relaxen. Op naar Gili Trawangan! Leven zonder zorgen en alles kan!
Inmiddels ben ik alweer sinds donderdag hier en dinsdag vertrek ik met Eaz voor een week naar Flores.
Na Flores neem ik een boot trip van Flores naar Lombok en dan komt het einde van mijn tijd in Indonesië alweer in zicht.

Om er toch een klein beetje aan toe te geven verklap ik maar dat ik dat kleine kikkerlandje toch wel een piepklein beetje mis ;)

Hope you enjoyed my blog!
XS!